Reynke de Vos, book 4, chapter 1

Reynke de Vos, Reprieve

How Ysegrym the wolf complained again against Reynke the fox. The first chapter.



¶ Wo Ysegrym de wulff echt klaget ouer Reynken den voß. Dat erste capittel.

5625 YSegrym de wulff klagede echt.
He sprak: „here konninck, vorstat my recht,
Reynke is eyn lozen droch,
So was he to yar, so is he noch.
He steyt vnde vorsprickt myn gantze gheslecht,
5630 Ja, alle schande he van my secht.
He heft my vele schande ghedan
Vnde myneme wyue to voren an.
He brachte se eyns by eynen dyck
Vnde heeth se waden in den slyck.
5635 He sprack, wolde se vele vyssche vangen,
Se scholde den start int water hangen;
Dar scholden so vele vyssche ane betten,
Se scholder sulff verde nicht konen eten.
Dar ghynck se waden vnde se swam
5640 So lange, dat se to deme ende quam.
Dar was yd wol deep, men doch nicht myn!
Dar heeth he den stert er hengen in
(De wynter was kolt vnde yd vroß seer)
So lange, dat se nicht konde holden meer,
5645 Wente de start er so hart bevroß.
Se toch vast, men se enwart nicht loß;
Ja, do er de start wart so swar,
Se menede, yd vyssche weren west vorwar.
Do Reynke dyt sach, desse quade deff,
5650 Dat dor ik nicht seggen, wes he do dreff;
Wente he ginck to vnde vorweldigede myn wyff.
My efte em schal dyt kosten dat lyff.
Desses vorsaket he nicht, wo yd ok ghaet,
Wente ik vant en vp der schynbaren daet,
5655 Do ik den suluen wech van vnschycht
An deme amberghe gynck in de ghericht.
Se reep lude, de arme dern,
Se stunt so vast, se konde syk nicht wern.
Do ik dat sach vnde ok horde,
5660 Wunder ysset, dat myn herte nicht toschorde.
Ik sprack: „Reynke, wat deystu dar?"
Ja, do he myner wart ghewar,
Do ghynck he lopen syne strate.
Do ghinck ik to myt drouygem ghelate
5665 Vnde moste in deme slyke depe waden
Vnde in deme kolden water baden,
Eer ik dat yß konde tobreken
Vnde er den stert dar vth halp trecken.
Doch was yd noch yo nicht to lucken;
5670 Do se den stert vth wolde rucken,
Bleff in deme yse dat verde deel.
Se reep van wedagen (ya, dat was veel!)
So lude, dat de bure vthquemen
Vnde vns dar in deme dyke vornemen.
5675 Ja, dar ghynck yd do an eyn ropen,
Se quemen so wrefelyck vp vns lopen
Myt peken, myt exen vnde myt stocken,
Ok quemen de wyue myt den wocken.
Dar reep men: „vange, werp, steck, sla to!"
5680 Ik en krech ne meer anxst dan do.
Dat sulue secht ok Ghyremod, myn wyff.
Nauwe brochte wy wech dat lyff.
Wy lepen, dat vns dat swed vthbrack.
Dar was eyn lodder, de na vns stack
5685 Myt eyneme peke, grod vnde lanck;
Desse dede vns den meysten dwanck,
Wente he was starck vnde lycht to voet.
Id was auent vnde de nacht anstoet,
Anders were wy seker doet ghebleuen.
5690 Dar lepen de wyue alse olde teuen;
Se repen, wy hadden ere schape betten.
Och, de hadden vns so gerne smetten!
Se repen vns na alle schande.
Do lepe wy wedder van deme lande
5695 Na deme water; dar stunt vele bezen,
Dar mosten de bure vns do vorlesen
Vnde dorsten by nachte nicht navolgen.
Do kereden se wedder seer vorbolgen.
Id was so nauwe, dat wy entghyngen.
5700 Seet, here, dyt is van leetlyken dyngen,
Dyt is vorweldynge, mord myt vorrade.
Vnde horet yw to straffen ane alle gnade."