Reynke de Vos, book 3, chapter 6

Reynke de Vos, Ring

How Reynke spoke and lied beyond measure about the first gem, which he said was a ring with a precious stone, which he spoke about long and wide with lies. The VI. chapter.



¶ Wo Reynke sprickt vnde lucht seer vthermaten van deme ersten kleynöde, vnde secht, yd sy ghewest eyn rynck myt eyneme eddelen steyne, des döget he al myt loggen vthsprickt lanck vnde breet. Dat VI. Capittel.

REynke sprack: „o konnynck here,
Ik bydde yuwe eddelicheyt sere,
4855 Dat gy my ghunnen to desser stunden,
Dat ik moge spreken vor minen vrunden
Van der eddelicheyt mannygerhande
Der durbaren kleynöde, de ik yw sande,
Wo wol se yw nicht syn gheworden."

4860 ¶ De konninck sprak: „segge hen mit korten worden!"

¶ Reynke sprack: „ick hebbe vorloren
Ghelucke vnde ere, dat moghe gy horen.

¶ Dat erste kleynöde was eyn rynck,
Den Bellyn de rambock entfynck,
4865 Den he deme konnynge scholde bryngen.
Van seltzene wunderlyken dyngen
Was de rynck to hope ghesath,
De werdich weren eynes vorsten schat.
Van fynem golde was de rynck,
4870 Vnde bynnen, dat teghen den vynger ghynck,
Dar stunden boekstaue gheambeleret,
De weren myt lasur behende vyseret.
De schrift was hebreysche sprake
Vnde weren dre namen dorch sunderlyke Sake.
4875 In dessen landen was neen so vroet,
De desse schryft gruntlyck vorstoet,
Men allene mester Abryon van Trere.
Dyt is eyn yode van sodaneme mannere:
He vorsteyt alle tungen vnde sprake dorch
4880 Van Poytrow an wente to Luneborch.
De döget aller krüder vnde steyne
Kennet desse yode alle int ghemeyne.
Ik leet eme seen den suluen rynck.
He sprack: „hir ynne is eyn kostlyk dynck.
4885 Desse dre namen, hir in ghewracht,
Heft Seth vth deme paradyse ghebracht,
Wente he do suluest de myt syk brochte,
Do he den oly der barmherticheyt sochte."
He sprack: „de desse by syck draget,
4890 De blyft alle tyd vngheplaget
Van donre, van blyxem, van allem quaden,
Ok kan neen touerye eme schaden."
De meyster sprack, he haddet ghelesen,
De den rynck droge, konde nicht vorvresen,
4895 Al were yd ock int hardeste kolt;
He leuet ock lange vnde wert olt.

¶ Eyn steyn, de enkonde nicht beter syn,
De stunt buten an deme vyngerlyn,
Eyn karbunckel, lycht vnde klar.
4900 Des nachtes sachmen dat openbar,
Al datmen ok yummer wolde seen.
Noch hadde meer döget de sulue steen:
Alle kranckheyt makede he ghesunt;
Wanmen den anrorde, ya, tor suluen stunt
4905 So wart wech ghenomen alle de noet,
So vern yd nicht enwas de doet.

¶ De steen hadde ock de macht vorware
(Dat sprack de meyster openbare)
So we den droge in syner hant,
4910 De queme wol dorch alle lant;
Water efte vür konde eme nicht schaden,
Nicht worde he ghevangen efte vorraden,
Neen vyent synen wyllen ouer em kreghe;
So wan he den steen nochteren an seghe,
4915 He scholde se vorwynnen ouer al,
Weren ock der hundert in deme tal.

¶ Vorgyft vnde ander böze fennyn,
Dar van scholde he ock vorwaret syn.
Were yemant, de en ock nicht mochte lyden,
4920 De krege ene leff in korten tyden.
Nicht kan ick dat alle spreken vth,
Wo kostel de steen was vnde wo gud.
Ik nam en vth mynes vaders schat
Vnde sanden deme konnynge vmme dat,
4925 Dat ik my nicht duchte werdich to syn,
To hebben sodanen kostlyken vyngerlyn,
Vnde hadden deme konnynge dar vmme ghesent:
He is de eddelste, den men kent,
Wente alle vnse wolvart an eme steyt,
4930 He is al vnse ere vnde salycheyt,
Vp dat syn lyff vor den doet
Bewaret worde vnde vor alle noet."