Reynke de Vos, book 2, chapter 4

Reynke de Vos, Grimbart in Malepertus

How the badger ran to Reinke, warned him and informed him of the decision that had been made about him. The IIII. chapter.



¶ Wo de greuynck leep to Reynken vnde en warnede vnde vormeldede eme den rad, de ouer en was gheghan. Dat IIII. capittel.

3525 ALse desse rad sus was ghesloten,
Dat de konnynck vnde syne ghenoten
Wolden theen vor Reynken huß,
Vor dat slot Malepertuß,
Grymbart was mede in deme rade.
3530 He leep hastygen vnde drade
Na Reynken slot al dat he mochte,
Vp dat he eme de tydynge brochte.
He beklagede ene vnde sprack yo vaken:
„Och, Reynke oem, nu wylt syck maken!
3535 Du byst dat höuet van vnseme gheslecht,
Wy mogen dy wol beklagen myt recht.
Wente wan du plechst vor vns to spreken,
So enkonde vns nicht entbreken,
So schone kanstu dyne fallacien."
3540 Myt sus groter lamentacien
Quam he to Malepertuß ghegaen
Vnde vant Reynken dar buten staen.
He hadde vangen twey duuen yunge,
Dar se to ereme ersten sprunge
3545 Vth ereme neste vlegen wolden;
Se vellen vnde konden syck nicht entholden,
Wente ere vedderen weren noch to kort.
Reynke sach dyt vnde greep se vort,
Wente he vaken vmme yacht vthghynck.
3550 Sus sach he komen den greuynck.
He vorbeydede syner vnde sprack ene an:
„Wylkome, neue, vor yennygen man,
Den ick in myneme slechte weet.
Gy lopen so sere, dat gy sweet
3555 Wat hebbe gy nyes vornomen?"
Grymbart sprack: „ick byn ghekomen,
Dat yck yw tydynge mochte bryngen,
Wo wol se is van quaden dyngen.
Lyff vnde gud is al vorloren.
3560 De konnynck suluen heft ghesworen,
He wyl yw laten schendyghen doden
Vnde heft al vmme heer gheboden,
Hir to wesen na ses daghen
Myt bogen, myt swerden, bussen vnde wagen.
3565 Al raden se to yuweme schaden.
Hir moghe gy kortes yw vp beraden,
Wente Ysegrym vnde Brune syn nu
Beth by deme konnynge, dan ick by yw.
Al dat se wyllen, dat is ghedan.
3570 Isegrym heft eme laten vorstan,
Dat gy eyn morder vnde rouer syd.
He drecht vp yw so groten nyd,
He wert marschalk noch eer deme meye.
Ock heft dat kannyn vnde ock de kreye
3575 Vp yw so grote klage ghedregen,
Ik sorge vor yuwe leuent to degen,
Isset, dat yw de konnynck kricht."

¶ „Schyt!" sprack Reynke, „ysset anders nicht,
Dat is wol eyner bonen werd.
3580 Sy gy dar van so seer vorverd?
Al hadde de konnynck noch meer ghesworen
Vnde al, de to syneme rade horen,
Wan ick my suluen rad wyl gheuen,
Ick werde noch bouen se alle vorheuen:
3585 Se mogen vele raden, we yd ok sy;
Men dat höuet en doch nicht ane my.
Latet dat men varen, leue neue,
Komet in vnde seed, wat ik yw gheue:
Eyn par duuen, yunck vnde veth.
3590 Ick en mach ock neene spyse beth,
Wente se synt gud to vordauwen.
Men mach se sluken sunder kauwen,
Vnde de knokschen smecken so soet,
Id is halff melck vnde halff bloet;
3595 Wente ick ethe gherne lychte spyse,
Myn wyff holt ock de suluen wyse.
Komet in, se wert vns wol entfaen.
Men dyt enlatet er nicht vorstaen
Van der sake, dat holdet vorborgen.
3600 Se is alto depe van sorgen,
Van kleener sake valt se in vare,
Se is van herten alto sware.
Morgen wylle wy to houe ghan.
Leue oem, wylle gy ok by my stan,
3605 Alze eyn oem deme anderen doet?"

¶ Grymbart sprak: „ya, lyff vnde gud
Is to yuwer behoff myt flyt."

¶ Reynke sprack: „danck hebbet alle tyd!
Mach ick leuen, yd schal yw vromen."

3610 ¶ Grymbart sprack: „oem, gy mogen wol komen
Vor de heren vmme yuwe sake
Vnde vorantworden yw myt gudeme ghemake.
Wente de lupard sprack dessen rad,
Dat nemant yw doen schal quad,
3615 Eer gy suluen yuwe worde dar
Hebben ghesproken openbar.
Dyt sulfte sprack ock de konnygynne.
Dat moghe gy mede nemen to synne."

¶ Reynke sprack: „wat schadet my dan,
3620 Wan my de konnynck des so ghan?
Ik hope, yd schal my noch vromen,
Mach ick myt eme to sprake komen."
Myt des Reynke bynnen ghynck.
Syn wyff se beyde wol entfynck:
3625 Se bereyde de spyse al dat se mochte,
De duuen, de Reynke mede brochte.
Eyn yslyck syn deel dar van ath.
Noch worden se nicht gantz sath;
Hadde der duuen meer ghewesen,
3630 Islyk hadde noch wol twey vpghelesen.