Baethcke's transcription
XIII. DE KONINK.
Alle de arsten, de dār sin in unsem rike,
De schal men vorboden algelike,
325
De dār sin geleret in der kunst der medicinen,
Wente de dōt beginnet mi sere to pinen.
He kumt to mi sunder jennigerhande vrage,
Ik wolde, dat wi it mit em mochten setten in dage.
Hundert jār efte lenger scholde de dach stān,
330
Er he mi scholde ein jawort afgān.
Dat halve koninkrike wolde ik em setten vor ein pant,
Men mi dunket, he wil beholden de overen hant.
Hertogen, ridders unde knechte mōsten mi eren,
Wente ik gekoren bin to einem groten heren.
335
Noch hopede ik to krigen twier heren lant,
Dār ik des rikes rāt alrede hebbe hengesant
Mit unsen breven unde ōk in ernste dārna werven,
Wente dārto en sint nene geboren erven.
Sźr vorlanget mi, wat antwordes dat se mi bringen,
340
Efte se mi huldigen efte mit gelde afdingen.
Men wat batet it mi, al hadde ik der rike noch teine?
Och, were ik nu van sunden reine!
Dat were ein gūt kleinode miner sele.
O here, alle desse sake ik di bevele!
XIV. DE DOT.
345
Here her konink hōch geboren unde rīk,
Tret hźr, du scalt werden mīn gelīk.
Torneien, steken, danzen unde springen,
Vele nie vunde kondestu hīr vōrbringen,
De dār sin gewest jegen dat gebot Godes des heren.
350
De under di weren gesat to regeren,
Se hebben mit di ere kledinge, guden sede unde recht vorkeret
Unde sus van di nie sunde unde vele unplicht geleret.
Der cristenheit, de dār wert vorvolget van den tyrannen,
Der scholdestu bistān mit al dinen guden mannen,
355
Dat behoret ōk to dinem koninkliken state.
Ok scholdestu holden eine velige vrie strate,
Den būr nicht laten beschatten boven sine pacht,
Dit hefstu ein dźl ringe efte klźn geacht.
Du bist gehilget, gecresemet, gesalvet Gode dem heren,
360
Up dattu di van sinen geboden nicht scholdest keren,
Dat recht beschermen unde unrecht strafen laten.
Hefstu dit gedān, alse dīn stāt gebedet, dat mach di ewich baten.
|