Baethcke's transcription
DAT ANDER CAPITTEL.
25
Den dôt der natûr mote wi angân algelike,
Junk, olt, grôt, klên, arm unde rike.
De stunde des dodes is beter wan der gebort,
Wente denne ga wi to dem lone vort,
Dat Cristus uns in der tît vorwerf,
30
Do he an dem cruce vor uns starf.
In der bort is dat arbeit anstânde,
Dat dâr is sorchvoldich mannigerhande.
Dârto is dat levent in der joget
Vorvullet mit sunden unde veler undoget.
35
So we de stunde des dodes alle tît overdachte
Unde sik sulvest hêlde in guder wachte
Unde nene dôtliken sunde vullenbrochte,
Dâr dem duvel welk dênst van schên mochte,
Unde levede in den boden Godes des heren,
40
Dem queme de stunde des dodes to groten eren.
Schole wi entvangen dat ewige lôn, dat dâr is grôt,
So mote wi êrst liden den bitteren dôt.
Nicht schal men vruchten den natûrliken dôt,
Men ein quât levent, dat dâr bringet in ewige nôt.
45
Dorch den dôt entvangen de guden grôt lôn sunder feil,
Nemant kan dârvan ûtspreken dat minste dêl.
Paulus hadde in dem dridden hemmel gewest,
Alse men in siner epistelen lest;
He schrift, dat he sodâns dâr heft gehôrt,
50
De nên sterflîk minsche mach spreken vort.
Hîrumme wi armen minschen slim unde breklîk
Denken mêr up dit gût, dat dâr is tîtlîk,
Wen up dat ewige gût, dat dâr is so grôt,
Dat Cristus uns vorwerf dorch sinen bitteren dôt.
55
Hîrumme moge wi wol doren sîn
To achten tîtlîk dink, dat dâr men heft den schîn,
Dârmede de sele wert belast.
De nu tîtlîk gût kricht, de holt it vast;
Des kone wi nicht gesadiget werden.
60
Jodoch schole wi nicht lange leven up desser erden,
Dat wette wi seker unde wis;
Desto grotter unse dôrheit gerekent is.
Ein jewelk denke to rugge korte jâr,
Wo vele sint gestorven hîr unde dâr;
65
De weren eres levendes jo so vri alse wi in desser tît,
Ok mênden se to bruken dat tîtlike gût, dat nu ein ander besit.
DAT III CAPITTEL.
So we dâr nu heft des tîtliken gudes vele,
De is grôt gerekent in dem spele;
De des nicht en heft, hetet ein armer wicht
70
Unde wert gerekent mankt den riken weinich efte nicht.
Doch kan de rechte arme bet Godes rike entvangen,
Wan de girige rike mit xxv gulden scholde aflangen.
Men leset van einem riken van gelde, ein uneddel man,
Dâr de rechte rîkheit noch nu in en quam.
75
He wart krank unde begunde ôk to olden.
Do sprak de dôr: Got mochte wol sîn rike beholden,
Dat wolde ik em gunnen, mochte ik beholden dat mîn,
Dârmede wolde ik tovreden sîn.
Wat schal dat wesen gût unde grôt geacht,
80
Dârumme gesorget wert dach unde nacht?
Sus wert it gekregen mit swarem arbeide unde groter nôt
Unde wert beseten in anxte unde sorgen grôt
Unde wert vorlaten mit pinen, wen wi sterven.
Konde wi denne Gode unse sele erven,
85
So hadde wi unse ritterschop hîr wôl geovet,
Denne worde de arme sele nicht bedrovet.
Dat sik ein jewelk wôl berede to desser saligen stunde,
So merke he ût sines herten grunde
Den speigel des dodes, de hîr navolgende is;
90
Alsus halet de dôt uns allen, dat is wis,
Den einen junk, den anderen olt, den dridden in siner besten tît,
Alle maket he uns des natûrliken levendes quît.
De sele veler hilgen sint to Gode gekomen,
Den ere levent hastigen hîr wart genomen
95
Van den tyrannen, de dâr delgen wolden der hilgen memorien,
Unde doch hebben se hôch dârmede vormeret ere glorien.
Lese wi doch van sunte Johannen dem hilgen doper,
Den Cristus sulven lovede, ôk was he sîn vôrloper,
Do Herodes de konink sat unde was vrolîk geworden,
100
Sande he hastigen hen unde lêt den hilgen man morden,
Wol dat he sik nicht hadde vormodet,
Dat he sus hastigen scholde werden gedodet.
Der hilgen sint gewest gans vele,
Den de tyrannen nemen dat lîf, men de sele
105
En konden se en genemen nenerleie wîs.
So welkeres minschen levent recht unde gût is,
Stervet de unvorsichtigen, dat schadet der selen nicht,
Men den quaden minschen is dit vârlik, des sit bericht,
Uppe dat wi mogen rechte merken den dôt der naturen,
110
Hîr navolgende mit schriften unde mit figuren,
Wo sik vele minschen to sterven beklagen,
Unde wo de dôt einen isliken gript bi dem kragen,
Unde wo he sus uns allen beslikt,
Unde wo he dem pawese int êrste alsus tosprikt.
|