Reynke de Vos, bog 1, kapitel 32

Hvordan pelsen blev flået fra Isegrims forfødder og hans kones bagerste fødder, hvorfra Reynke fik sko, og hvordan et stykke af Bruns pels blev skåret ud som en ransel til Reynke. Det XXXII. kapitel.

¶ Wo Ysegryme syne vorvoete vnde syneme wyue ere achtervoete worden affghestroyffet, dar Reynke scho aff krech, vnde wo Brunen eyn stucke van syneme velle wart ghesneden, Reynken to eyneme rentzele. Dat XXXII. capittel.

REynke, de valsche pelegrym,
Vorwerff, dat her Ysegrym
Van beyden vorvoeten ton knyen to
Heft vorloren syne scho.
2665 Des ghelyck syn wyff, vrow Ghyremod,
Worden er achtersten voete blod,
Dat fel al myt den klawen af.
Desse scho men vort Reynken gaf.
Sus worden den beyden ghestroyfet de been.
2670 Ne werlde worden armer wychte gheseen
Alze Brun, Ysegrym vnde syn wyf.
Se hadden vyl na ghelaten er lyf;
Wente Brunen was ok de reyse nicht gud:
He vorloß eyn stucke van syner hud.
2675 Sus brachte echt Reynke desse III to plas.
He ghynck, dar de wulfynne was,
Vnde sprack: „seed doch hir, min leue moye,
Ik mod nu dregen yuwe schoye.
Gy hebben vaken vnde mannich werf
2680 Grote moye ghehath vmme myn vorderf;
Dat is my alto malen seer leyt.
Men so alze yuwe sake nu steyt,
Dar hebbe ik vele vmme ghedan.
Van gantzeme herten ik yw des gan,
2685 Wente gy synt van mynen leuesten magen,
Dar vmme wyl ik yuwe schoye dragen.
Vordene ik aflaet, weynych efte vele,
Dar van kryge gy alzus yuwe dele,
Wente ik mod wanderen ouer de see."
2690 Vrouwe Ghyremod lach in groteme wee,
So dat se nauwe konde spreken.
Doch sprak se: „ach Reynke, god möte vns wreken,
Dat sus vort geyt yuwe wylle."
Isegrym lach vnde swech pur stylle,
2695 He hadde de seuen vraude nicht al,
Brun, syn gheselle, ok alzo wal:
Se weren ghebunden vnde vorwunt.
Reynke bespottede se, dar he stunt.
Hadde Hyntze dar ghewest, de wylde kater,
2700 Reynke hadde em ok ghewermet dat water.