Reynke de Vos, bog 1, kapitel 27

Hvordan Reynke vildledte kongen og dronningen ved at lyve og vækkede ubegrundet håb i dem om skatten. Det XXVII. kapitel.



¶ Wo Reynke den konnynck vnde de konnygynne vorleydet myt loghene vnde se in waenhöpenynge brynckt van deme schatte. Dat XXVII. ghesette.

DE konnynck vnde de konnygynne,
2360 Se hopeden beyde vp ghewynne.
Se nemen Reynken vp eynen ort
Vnde spreken: „segget vns nu vort,
Wor gy hebben den groten schat!"

¶ Reynke sprack: „wat hulpe my dat,
2365 Scholde ik nu wysen myn gud
Deme konnynge, de my hangen doet
Vnde löuet den deuen vnde mordeneren,
De myt legende my besweren
Vnde wyllen my vorretlyken myn lyff affwynnen?"

2370 ¶ „Neen, Reynke", sprack de konnygynne,
„Myn here schal yw laten leuen
Vnde yw vruntlyken vorgheuen
Alto malen synen öuelen mod.
Gy scholen vort an wesen vroet
2375 Vnde myneme heren alle tyd ghetruwe."

¶ Reynke sprack „myn leue vruwe,
In dem dat my de konnynck nu
Dyt vast louen wyl vor yw,
Dat ik mach hebben syne hülde,
2380 Vnde alle myne bröke vnde schülde
Ok allen vmmod my wylle vorgheuen,
So is neen konnynck nu in deme leuen
So ryke, alze ik en maken wyl
(Wente des schattes is bouen mathe vyl)
2385 Vnde [wil] eme wysen, wor de lycht."

¶ De konninck sprak: „vrowe, louet eme nicht!
Legen, stelen vnde rouen,
Sodanes moghe gy eme to louen;
He is der argesten loggener eyn."

2390 ¶ De konnyngynne sprack: „here, neyn!
Al was Reynke quad van leuen,
Nu moghe gy em wol louen gheuen,
Wente he den greuynck, synen vrunt,
Mede besecht in desser stunt,
2395 Dar to ok synen eghen vader,
De he beschonen mochte alle gader
Vnde mochte dat seggen van ander deren,
Wolde he wesen quaderteren.
He wert nicht meer syn so vnghetruwe."

2400 ¶ De konninck sprack: „mene gy dat, vruwe,
Vnde dor gy dat vor yuwe beste raden,
Dat dar nicht na kome groter schaden,
So wyl ik desse broke nemen vppe my
Van Reynken, wo groet de sake ok sy,
2405 Vnde wyl echt läuen synen worden schone.
Men ick sweret em by myner krone:
Weret, dat he hir na meer myßdede,
Al, de em to horen tom teynden lede,
We se ok weren, se scholden al
2410 Komen in schaden vnde vngheval,
Dar to in vele perlement."
Reynke sach sus vmmewent
Den konnynck vnde krech eynen beteren mod.
„Here", sprack he, „ik were vnvroet,
2415 Wan ick nu spreke alzodane wort,
De ick so nicht bewysede vort,
Ja, in korter tyd, spade vnde vro."
De konninck menede, yd were alzo,
Vnde vorgaff Reynken alle gader,
2420 Erst de vngunste van syneme vader
Vnde syne eghene schülde ock alzo.
Do wart Reynke vtermaten vro.
Dat enkonde ok anders nicht wesen,
Wente he was van deme dode ghenesen.