Døden fra Lübeck

Ridderen

Ridderen

    De ridder
Help ridder sunte iurgen mynem herten is gans bange
Tauende sad ick alto lange
By dem konynge mynem gnedigen heren
Dat dede ik em to groten eren
Dar to der konningynnen myner gnedighen vruwen
Denede ik myt gantzen rechten truwen
Dorch ere vnde gud hebbe ik myn lyf vaken ghewagen
Hir vmme wart ik to ridder gheslagen
Ick hopede noch lant vnde slote to vorweruen
Id feylt. my duncket dat ik moed steruen
Heren vnde vorsten mochten my wol lyden
Ock hebbe ik ghewest in velen striden
Dar ik grote manheyt hebbe bewiset
Dar ik seer wart in ghepriset
Vertich iar hebbe ik nu henneghebrocht
Myner selen salicheyt hebbe ik noch nicht vele ghesocht
Men allene staed vnde wertlyke ere
Dar moed ik nu alrede van dat bedrouet my sere
Noch wolde ik bedriuen manheyt groet
Mochte ik ersten komen vth desser noed
Men my duncket de doet begynnet my to drawen
Alse eyn de dar rydende kumpt vp eynem grymmighen lauwen(1)
God de my an dem cruce heft vorlost
De helpe my wente an der werlde vynde ik nenen trost

Døden på løven

    De doet
Her ritter wat hefstu in dynem synne
My duncket du wult gans node van hynne
Du sechst dattu werest leef by den heren
Dat de dy helden in groten eren:
Wat helpet id dy nu to desser stunde
Haddestu nu gode den heren to vrunde
Vnde dyne sunde nu van dy gheleyt
Vnde haddest dy wol to steruende bereit
Dat were dy nu nutter wan iennych lant
Dat swert is dy ghegeuen in de hant
Helpen recht to beschermen myt vliticheyt
Dar to den louen der hylgen cristenheit
Vordedingen helpen went in den doed
Dar vmme drechstu dat golt so rod
Du sworest eynen eed des was ghenoch
Do men dy tho ritter sloch:
Weddewen vnde weysen by tho staen
Dyt schal doen eyn islyk rittermatsman
Men torneyen. steken dantzen vnde springen
Vnde alle idelicheyt is ghewest van dynen dyngen
Dyt al vnde ock ouel ghewunnen gud wyl dy nu nicht baten
Holt an id is tyd de werld mostu nu vorlaten
Men schal dy nu vor den groten heren bringen
Hefstu wol ghevechtet so machstu nu. te deum laudamus syngen

Ridderen Døden til ridderen Klik på de små billeder for at se de originale sider.

Baethckes transskription

    XXV. DE RIDDER.

Help ridder sunte Jurgen, minem herten is gans bange;
Tavende sat ik alto lange
Bi dem koninge, minem gnedigen heren,
600 Dat dede ik em to groten eren,
Dârto der konninginnen miner gnedigen vruwen
Denede ik mit ganzen rechten truwen.
Dorch ere unde gût hebbe ik mîn lîf vaken gewagen,
Hîrumme wart ik to ridder geslagen.
605 Ik hopede noch lant unde slote to vorwerven;
It feilt; mi dunket, dat ik môt sterven.
Heren unde vorsten mochten mi wôl liden,
Ok hebbe ik gewest in velen striden,
Dâr ik grote manheit hebbe bewiset,
610 Dâr ik sêr wart in gepriset.
Vêrtich jâr hebbe ik nu hennegebrocht,
Miner selen salicheit hebbe ik noch nicht vele gesocht,
Men allene stât unde wertlike ere;
Dâr môt ik nu alrede van, dat bedrovet mi sere.
615 Noch wolde ik bedriven manheit grôt,
Mochte ik êrsten komen ût desser nôt.
Men mi dunket, de dôt beginnet mi to drawen,
Alse ein, de dâr ridende kumt up einem grimmigen lauwen.
Got, de mi an dem cruce heft vorlôst,
620 De helpe mi, wente an der werlde vinde ik nenen trôst.

    XXVI. DE DOT.

Her ritter, wat hefstu in dinem sinne?
Mi dunket, du wult gans node van hinne.
Du sechst, dattu werest lêf bi den heren,
Dat de di hêlden in groten eren;
625 Wat helpet it di nu to desser stunde?
Haddestu nu Gode den heren to vrunde,
Unde dine sunde nu van di geleit,
Unde haddest di wôl to stervende bereit,
Dat were di nu nutter wan jennich lant.
630 Dat swert is di gegeven in de hant,
Helpen recht to beschermen mit vliticheit,
Dârto den loven der hilgen cristenheit
Vordedingen helpen went in den dôt,
Dârumme drechstu dat golt so rôt.
635 Du sworest einen êt, des was genôch,
Do men di to ritter slôch,
Weddewen unde weisen bitostân,
Dit schal dôn ein islîk rittermâtsman.
Men torneien, steken, danzen unde springen
640 Unde alle idelicheit is gewest van dinen dingen.
Dit al unde ôk ovel gewunnen gût wil di nu nicht baten;
Holt an, it is tît, de werlt môstu nu vorlaten.
Men schal di nu vor den groten heren bringen;
Hefstu wôl gevechtet, so machstu nu te deum laudamus singen.

Fodnoter: (1)

Men jeg tror, Døden begynder at true mig,
som en, der dér kommer ridende på en grum løve.

Bogtrykkeren har været vaks og illustreret denne dialog med billedet af Døden på løven. I modsætning til hvad han gjorde for jomfruen.